Ocena sytuacji epidemicznej zarażenia Thelazia spp. (telazjozy) u żubrów w Polsce

Ministerstwo Klimatu i Środowiska
Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska

W Polsce w ostatnim czasie (2020 r.) zaobserwowano liczne przypadki klinicznej postaci telazjozy u żubrów. Najwięcej sygnałów dociera z terenu Bieszczad i Puszczy Białowieskiej, gdzie w ostatnim czasie stwierdzono liczebny wzrost wolnych populacji, skoncentrowany w dużych stadach, co ułatwia rozprzestrzenienie się przenoszonej przez muchy parazytozy. Dlatego konieczne jest podjęcie niezbędnych badań nad epidemiologią i patologią tej parazytozy u żubrów i bydła w Polsce, które pozwolą na potwierdzenie inwazji nicieni z rodzaju Thelazia, a rozszerzona diagnostyka schorzeń oczu, jednoznacznie potwierdzi wystąpienie telazjozy u żubrów. Ponadto w ramach projektu przeprowadzone zostaną także badania nad epidemiologią telazjozy również u przedstawicieli Cervidee: jelenia i sarny. Należy zauważyć, iż nicienie z rodzaju Thelazia były już stwierdzane u jeleni na kontynencie amerykańskim, więc nie można wykluczyć ich występowania u jeleniowatych w Polsce. Na terenie naszego kraju omawiane pasożyty nie były dotąd zarejestrowane u jeleniowatych, jednak objawy typowe dla telazjozy w postaci zapalenia spojówek i rogówki czy zmętnienia lub owrzodzenia rogówki były wielokrotnie obserwowane u jeleni i sarn przez myśliwych w Bieszczadach. Muchy będące żywicielami pośrednimi i wektorami mogą przenosić larwy inwazyjne nicieni z rodzaju Thelazia na jelenie i sarny bytujące w Bieszczadach w sąsiedztwie ostoi żubrów. Nie można zatem wykluczyć, że jelenie i sarny mogą stanowić rezerwuar pasożyta w środowisku leśnym.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska oraz jednostki podległe

nie dotyczy