Podstawowym celem niniejszego projektu jest upowszechnienie stosowania w drogownictwie materiałów odpadowych pochodzących z: rozbiórki istniejących nawierzchni drogowych asfaltowych lub betonowych, z szerokiego spektrum przemysłu chemicznego, włókienniczego, górnictwa i hutnictwa. Założeniem projektu jest wspieranie ochrony środowiska naturalnego, polegające na zmniejszeniu zarówno zużycia nowych materiałów naturalnych, jak np. kruszywa jak i ilości składowanych materiałów odpadowych. Wynikiem projektu ma być również promowanie, technologii energooszczędnych poprzez zastosowanie mieszanek na zimno, ciepło i półciepło.
W ramach projektu przeprowadzono studia i analizy w zakresie przeglądu przepisów prawnych, analizy doświadczeń krajowych i zagranicznych w zakresie wykorzystania materiałów pochodzących z recyklingu, identyfikacji głównych rodzajów materiałów wtórnych (z innych dziedzin przemysłowych), w tym przydatnych do stosowania w drogownictwie, badania ankietowe oraz analizy możliwości zastosowania materiałów z recyklingu w budowie dróg (nasypy, roboty ziemne, warstwy konstrukcyjne – podbudowy, itd.).
Zagadnienie recyklingu nawierzchni asfaltowych jest bardzo istotne dla polskiego drogownictwa. Powtórne wykorzystanie wartościowego materiału jakim jest destrukt asfaltowy jest koniecznością wynikającą z przyczyn ekonomicznych oraz umożliwia powtórne użycie wartościowych surowców nieodnawialnych tj. asfaltu i kruszywa. Z drugiej strony warunkiem takiego rozwiązania jest uzyskanie mieszanki mineralno-asfaltowej oraz warstwy o odpowiednich właściwościach, które zapewnią odpowiednią trwałość nawierzchni. Recykling nawierzchni asfaltowych jest powszechnie znany i stosowany z zastosowaniem różnych warunków technologicznych. Stosowane są metody recyklingu na zimno (mieszanki cementowo-emulsyjne, asfalt spieniony) oraz recyklingu na gorąco. Celem projektu jest doskonalenie wtórnego stosowania materiałów ze zużytej nawierzchni, a w efekcie istotne zwiększenie zawartości materiałów recyklowanych w powtórnym zastosowaniu w nawierzchni. Przyczyni się to do znacznego zmniejszenia kosztów budowy oraz ochrony środowiska naturalnego w postaci zmniejszenia użytkowania kruszyw naturalnych i asfaltów drogowych.
W Polsce recykling nawierzchni betonowych nie jest powszechnie znany i stosowany. W projekcie uwzględniono różne technologie odprężania płyt nawierzchni betonowych. Duże nadzieje wiąże się z zastosowaniem technologii odprężania za pomocą fal ultradźwiękowych. W Polsce na autostradach jak dotąd stosowano kosztowne technologię odprężania za pomocą młotów lub technologię całkowitego wyburzania. Brak jest też doświadczeń dotyczących kruszywa powstającego z recyklingu istniejących betonowych. Przeprowadzone badania na uzyskanych kruszywach z recyklingu nawierzchni betonowych powinny wskazać sposoby zagospodarowania tego rodzaju materiału.
W ramach realizacji projektu podjęto również temat związany z zagospodarowaniem odpadów z przemysłu, jak np. gipsów, fosfogipsów i żużli. Przeprowadzono również badania ekotoksyczności wybranych materiałów. Wykonana została również analiza efektów ekonomicznych w zakresie rezultatów projektu.
Projekt został podzielony na 9 zadań, których wynikiem są szczegółowe sprawozdania merytoryczne oraz dokumenty technicznne tj. wytyczne, instrukcje, zalecenia i procedury.
Konsorcjum projektu:
Instytut Badawczy Dróg i Mostów (Lider)
Politechnika Gdańska
Politechnika Warszawska
Politechnika Wrocławska
Politechnika Świętokrzyska
Instytut Ochrony Środowiska – PIB
Instytut Nowych Syntez Chemicznych
Instytut Technologii Bezpieczeństwa „MORATEX”
