Dobra praktyka adaptacyjna, zgodnie z definicją przyjętą w „Katalogu dobrych praktyk adaptacyjnych”, który powstał w ramach projektu Klimada 2.0, to każde pojedyncze lub zespołowe działanie służące ograniczeniu, lub likwidacji skutków zmian klimatu w sposób zrównoważony dla środowiska oraz życia społecznego i gospodarczego, będące jednocześnie wzorcowym przykładem adaptacji możliwym do zastosowania w podobnych warunkach w innym miejscu. Określenie to obejmuje wszystkie kategorie działań, które w skuteczny sposób pozwalają na osiągnięcie wyznaczonego celu adaptacyjnego, przy czym nie powodują negatywnych skutków w środowisku, życiu i działalności człowieka. Istotnym jest, aby to były dobre i sprawdzone sposoby radzenia sobie z obecnymi i przyszłymi następstwami zmian klimatu, możliwe do zastosowania także w innym miejscu.
W katalogu zaprezentowano przykłady rozwiązań możliwych do zastosowania w obszarach miejskich i terenach wiejskich, podejmowanych w celu zmniejszenia zagrożenia związanego z występowaniem nadzwyczajnych zjawisk meteorologicznych i hydrologicznych, takich jak fale upałów, wzrost temperatury, intensywne opady, podtopienia, powodzie, susze, silny wiatr. Praktyki adaptacyjne dotyczą kilku wybranych sektorów społeczno-gospodarczych, przede wszystkim zdrowia publicznego, gospodarki wodnej i ściekowej, rolnictwa, transportu, energetyki, oraz zagadnień i obszarów, tj. różnorodność biologiczna, strefa wybrzeża. Pokazanie praktyk poprzez konkretne przykłady działań w Polsce i innych miejscach na Świecie może być inspirujące dla władz samorządowych, przedsiębiorstw i osób prywatnych mierzących się ze skutkami zmian klimatu.